Mądrość nie jest kategorią często stosowaną w krytyce artystycznej, trudno jednak oprzeć się chęci jej zastosowania na określenie stosunku Agnieszki Olędzkiej do malarstwa. Termin malarstwo oznacza tu cały proces - zespół czynników materialnych i niematerialnych, bodźców psychiczno-mentalnych, możliwości technicznych, ograniczeń - w wyniku którego powstaje obraz. Malarska mądrość Olędzkiej to z jednej strony świadomość owych ograniczeń, związanych z operowaniem na zamkniętej, dwuwymiarowej płaszczyźnie płótna, z drugiej optymalne wykorzystanie jego możliwości dla wyrażenia własnego odczucia, przeżycia przedmiotu, bez przekraczania granic gatunku. Z niechęci do odwzorowania, naśladowania natury, do wszelkiej sztuczności jest swoista uczciwość wobec odbiorcy, motywu i kreatora. Element osobisty autorka podkreśla szczególnie - twórczość jest dla niej sposobem dotarcia do samej siebie, po drugie swobodna wypowiedź plastyczna to forma radości, przyjemności. Truizmem będzie twierdzenie o przedmiotowym źródle twórczości Olędzkiej, ale przedmiot staje się często elementem abstrakcyjnym - pozbawiony fizycznej materialności i realnego kontekstu nabiera substancjalności malarskiej. Prostota form i niekonwencjonalnie użyty kolor pozornie oznaczają odrzucenie wszelkich praw i reguł, całej akademickiej wiedzy. Wydaje się jednak, że zaplecze profesjonalizmu połączonego z talentem, wyobraźnią i twórczą odwagą zapewniły ten wyższy stan plastycznej świadomości, w którym przymus poprawnego, estetycznego malowania zastępuje możliwość wyboru środków właściwych temperamentowi, woli i psychice autora. To poziom na którym słowa artysta i malarz stają się tożsame.

Elżbieta Kal

Wisdom is not a category often used in artistic criticism, but it is difficult to resist the desire to apply it to Agnieszka Olędzka's attitude to painting. The term painting means here the whole process - a set of tangible and intangible factors, psychological and mental stimuli, technical measures available, limitations – as a result of which the image is created.Olędzka’s painterly wisdom arises from the awareness of limitations involved in operating on the closed, two-dimensional surface of the canvas, but on the other hand – it is manifested through the efficient use of the possibilities this medium offers to express one's feelings, to experience an object without crossing the genre's boundaries. The reluctance to copy, to imitate nature, the rejection of all artificiality represent a kind of honesty towards the recipient, the motive and the creator. The author’s particular focus is on the personal element – creativity is her way to her inner being, and furthermore – free artistic expression is a form of joy and pleasure. To indicate that objects are the source of Olędzka's output will be a truism, but an object often becomes an abstract element – without its physical materiality and real context, it acquires artistic substantiality. The simplicity of form and the unconventionally used colour seemingly mean the rejection of all laws and rules, all academic knowledge. It seems, however, that the professional background combined with talent, imagination and creative courage have resulted in this higher state of artistic consciousness, where the requirement of correct, aesthetic painting substitutes the choice of means appropriate to the temperament, will and psyche of the author. This is the level at which the words „artist” and „painter” mean the same. Elżbieta Kal